وجود مین‌های ضدنفر و تجهیزات جنگی باقی‌مانده از دوران جنگ در اطراف روستاها و مناطق مسکونی خطری است که به‌طورجدی سلامت جان و جسم مردم را تهدید می‌کند که در این میان کودکان در معرض تهدید بیشتر قرار دارند.
زیرا کودکان با داشتن حس کنجکاوی، بدون ترس و واهمه به سمت اشیای جدید رفته و آنان را در دست می‌گیرند غافل از اینکه این شیء شاید مین یا ماده منفجره باشد. در سال 91 در ایام تعطیلات نوروز دو کودک خردسال تفری در اطراف روستای سرشیو با مین برخورد کردند که در اثر انفجار مین، اعضای بدن آنان دچار صدمات اساسی و احتمالاً غیرقابل‌جبران شده و چندی بعدتر نیز دو دختر خردسال شریف‌آباد هم حین بازی با شیء در دستشان که از مین و خطرناک بودن آن بی‌اطلاع بوده‌اند جان خود را ازدست‌داده‌اند.
صرف‌نظر از ضرورت جمع‌آوری مین‌هایی که در ایام جنگ برای حراست از مراکز و تأسیسات نظامی مورداستفاده قرارگرفته و اتخاذ تدابیر عملی فوری، متأسفانه مقوله آموزش شهروندان خصوصاً کودکان خردسال مورد غفلت قرارگرفته؛ زیرا اگر کودکان این مناطق در مورد وجود مین در مناطق پیرامون و خطرات زیان‌بار آن و خودداری از برخورد و حمل اشیای فلزی که سابقه آشنایی با آن را ندارند مورد تعلیم قرار می‌گرفتند قطعاً آمار صدمات وارده به کودکان در اثر انفجار مین کاهش پیدا می‌کرد.
کودکان به‌طور ذاتی کنجکاو هستند و بر اساس همین حس برای بررسی اشیای غریب که شاید مین باشد گرایش پیدا می‌کنند. در مناطقی که با این خطر تهدید می‌شوند باید درزمینهٔ آموزش خطرات مین به کودکان آموزش داده شود.
آگاهی بخشی کامل به کودکان در مورد خطرات مین مستلزم برگزاری چندین جلسه کلاس، نمایش دادن انواع و اقسام مین‌های موجود به‌صورت عینی، ارائه تصاویر خطرات ناشی از مین و استفاده از ابزارهای آموزشی روزآمد است.
گفتنی است کنوانسیون ممنوعیت استفاده، ذخیره‌سازی، تولید و انتقال مین‌های ضدنفر و نابودی آن‌ها که به آن «پیمان اتاوا» و یا کنوانسیون منع مین‌های ضدنفر گفته می‌شود، در سال 1997 امضاشده است و به دنبال پایان دادن به استفاده از مین‌های زمینی ضدنفر در سراسر جهان است.
منبع: اعتماد
