اول ماه مه (۱۱اردیبهشت) روز اعتراض انسان هائی است فارغ از رنگ، نژاد، ملیت، قومیت و مذهب، با پرچم اتحاد کارگران جهان. اتحادی علیه بیکاری، تورم، ساعات کار، گرسنگی، شکاف طبقاتی، زندگی پر حسرت خانواده و در یک کلام مصائب طبقه کارگر  و ایجاد دنیای بهتر.

تقریبا از یک قرن پیش که این روز بنایش گذاشته شده، کارگران خواسته های بسیاری را با زور به حاکمان قوانین کارگری تحمیل نمودند. امّا همچنان فاجعه زندگی سیاه، بر انسان جهان امروز سنگینی می کند؛ استثمار، بردگی، تبعیض، جنگ، اعتیاد، افسردگی، سلطه بی حقوقی و ...

کار کودک، استثمار وحشیانه و لغو آن سابقه طولانی در مبارزات کارگران داشته و مهمترین آن اعتصابات زنان کارگر آمریکاست درسال١۸۵۷ که علاوه بر کار برابر و دستمزد برابر برای زنان؛ لغو کار کودک جزو مطالبات آن بود.

نتیجه تداوم این مبارزات تا قرن گذشته ممنوع بودن " کار کودک" در متن قانون است. اما همچنان در بخش اعظمی از جهان کار کودک جزء جدائی ناپذیر استثمار نیروی کار محسوب می گردد.

جنگ، مهاجرت، ارزان بودن نیروی کار، از دست دادن سرپرست خانواده، بحران و بیکاری اولین قربانیانش کودکان هستند.طبق آمار رسمی بیش از ۲۶٠ میلیون کودک کار* در جهان است که تنها در عرصه تجارت انسان در آمدی معادل ٣۲ بیلیون دلار** نسیب سرمایه داران در سطح جهان می کند که ۱٣ تا ۱۴ بیلیون آن به "تجارت کودک" اختصاص دارد.

کار کودک قاچاق محسوب می شود و غیر متشکل و غیر معترض ترین بخش کارگران است؛ بی حقوقی مطلق، تحقیر کلامی، دستمزد ناچیز، عدم ثبات شغلی، تعـدّی و تجاوز مداوم از جانب کار فرما.

تعهـد به درآمد خانواده برای کودک کار از روی میل و یا اجبار او را از ابتدائی ترین نیازها در زمینه ی بقاء، سلامت، تغذیه، آموزش، مشارکت، محافظت در برابر آسیب، استثمار و تبعیض محروم می سازد. او بدلیل کودک بودن قادر به دفاع از خود نیست. "حق" همیشه گرفتنی است اما کودک باید آنرا داشته باشد. 

آنچه به کودکان کار و خیابان، از جانب افکار حاکم به جامعه داده می شود؛ "صدقه" و انواع بذل و بخششی تحت نام "خیریه" است. در واقع با "خیریه" وجود آنها را، در جامعه به رسمیت می شناسند؛ اما نه برای حذف کار کودک بلکه عملا" در جهت حفظ نیروی کار و تداوم کار کودک. 

با وجود جنبش عظیم لغو کار کودک در ایران، بجز چند NGO هیچ اعتراض متشکل و ثمر بخشی از جانب اقشار و طبقات برای لغو کار کودک انجام نگرفته و به پدیده ی کودک کار از روی عادت نگریسته می شود. در بهترین حالت حل آنرا نه نتیجه تلاش و اعتراض، بلکه حواله دادن به حل بقیه ی معضلات و مصائب اجتماعی می دانند که حاصلش تداوم و ازدیاد هر روزه ی کار کودک است. 

بنابراین کارگران ایران باید سنت دیر پای طبقه کارگر جهان را پاس دارند و در عرصه مبارزات جاری، قطع نامه های آن  و بویژه ایجاد تشکل، جایگاه مهمی برای لغو کار کودک و تضمین حقوق کودکان را مد نظر داشته باشند.

 تجربه کار و فشارهای دوران کودکی اکثر کارگران ایران و آسیب های جبران ناپذیرآن بر روح و جسم شان، توان این مبارزه را تضمین و پی گیری و به ثمر نشاندنش را حتمی می سازد.

١١اردیبهشت و اعتراضات کارگری نباید اجازه دهند هیچ کودکی به کار کشیده شود.

"جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان"

۱۳۸٦

تأمین اجتماعی کودک و پرداخت بیمه بیکاری بدون قید و شرط به خانواده او یک شرط عملی مهم برای لغو کار کودک است. 

*: "وضعیت کودکان جهان"، از انتشارات یونیسف

**: تجارت انسان سومین تجارت در بُعد جهانی پس از مواد مخدر و اسلحه است.